ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
- बिन्दु चन्द
उठ ला... गेदाउँ उज्यालो होईग्यो भण्यो सुन्ड्या मन लागिरैछ
सबले वन पुगाईहाल्यो हमरा गोरूबाकरा गोठै हम्मान्नार्यान भण्यो सुण्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
प्रभात्तै कण्ड जेउणो कसी आँसि समाईबरे वन झान्थ्या ब तम,
घर फर्कञ्ज्या घामका धुप चिउराका सेल घाँसकी भारी बिसाई, बिन्दा... पानी ल्याईदेइत धैँ, भण्यो सुण्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
वन है धुपसित पसिनाले भिजिबरे आँउथ्या ब तम,
खाना खाई आमका सेल बसि, धैँ बिन्दा... मुन्डामाई ठुङा लाईदेइ त भण्यो सुण्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
भैँसालाई दूध बस्साई पुङराउन खोज्जु कान्लान गयाबेला, मारि घरलाई धिर्कान्द गरि राखन्थ्याँ ब हम,
तल्ला कान्लाबाटी रिसाईबरे अला डरहाल्लाउ कला जनगर भण्यो सुण्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
कला रे खचबच गरन्ज्या लठ्ठि लेईबरे मारि ताणि पसन्थ्या ब तम हमरि,
छोपि नाइसकन्थ्या पुई कलिबरे, पख घरै त आला काँ झाला भण्यो सुण्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
रात सियाबेला एकेक गरिबरे ईजा... बाहिर झानौ भण्न्थ्या ब हम,
दिक्क... लगाईहाल्यो इन बैसकाट्यान्ले सिनई लै नाईदिना भण्यो सुन्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ
आहा ! कति निका थ्या उन बचपनका दिन,
आब त एइ शहर बस्दा बस्दा दिक्क लाग्गै सडकनकी आवाजले कोकाई भइगै
ओ ईजा तमले आइ बिन्दा घर फर्क भण्यो सुण्ड्या मन लागिरैछ
ओ ‘ईजा’ मुई तमरि सोराई लागिरैछ ।